گاهی نمیدونم چرا انقده باید آدمها احمق بشن
اصلا” دوست ندارم که بذارم اون آدمها من رو ببینن. حقشونه که آرزوی دیدن من رو به گور ببرن با خودشون. چون انقده احمق بودن که قدر داشتن مارو کنار خودشون نمیدونستن . حالا بعد از این همه مدت افتادن به فکر ما. خنده داره واقعا”.
الان که دارم اینو مینویسم خیلی عصبانیم . دلم میخوادش که به همه اون آدمهای بیخود و بیمصرف یه تو دهنی بزنم . اما فکر میکنم که چه تو دهنی بهتر از اینکه خدا داره جوابشونو میده. باید بیشتر جواب پس بدن. جواب این همه سالی که من و مادرم و خواهرم رو اذیت کردن. جواب زندگی من و مادرم و خواهرم رو.هر کدومشون باید جواب پس بدن به نوبه خودشون.
هر وقت اسم اون آدمها میادش کلی ناجور میریزم به هم. اصلا” نمیخوام ببینمشون.
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
