مثنوی ۹۰ من
یک پاسخ به “مثنوی ۹۰ من”
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
نوامبر 21st, 2007 at 8:43 ق.ظ
چهارشنبه 30 آبان1386 ساعت: 8:43
سلام
چرا اینقدر زندگی رو سخت میگیری.
الان به اون مشکلاتی که تو بچگی داشتی و دیونه ات میکرد، میخندی. پس یه ذره ذهنت رو بکش جلوتر تا به الانت بخندی