کاش انیشتین زنده بود
اه ه ه!! این اینیشتین رو هم که هر موقع لازم دارم مرده!!! 
از کلاس اول تو درس ریاضی همیشه خنگ بودم…حتی الانم که رشتم حسابداریه با ریاضی عمومی مشکل دارم و همچنان اندر خم خنگی موندم
.
یه چند روزیه،یه مسئله چند مجهولی رو نمیتونم حل کنم و موندم توش!!! لعنت به این انیشتین…نمی تونم بفهمم منی که ۴-۲۳ سالمه،چطوری میتونم ارث پدریه یه بنده خدایی رو که الان خودش ۵۸ سالشه و پدرش در حدود ۴۵ سال پیش به رحمت ایزدی رفته،خورده باشم؟!
2 پاسخ به “کاش انیشتین زنده بود”
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
فوریه 17th, 2008 at 4:58 ب.ظ
یکشنبه 28 بهمن1386 ساعت: 16:58
نگران نباش خانوم گل….. مادر بزرگ من که تقریبا یه قرن و اندی سن داره هنوز داره غصه ی زمینای پدریشو که تقریبا زمان قلقله میرزا برادر بزرگش از چنگ این 3 تا خواهر در اورده رو میخوره……. حالا اونم فسیلی بود واسه خودش و بعد از 115 سال سن همین پارسال فوتید……… پس بیخودی به خودت زحمت نده…… فایده نداره…..بوسسسسسس
فوریه 17th, 2008 at 11:24 ب.ظ
یکشنبه 28 بهمن1386 ساعت: 23:24
هر چی لازم بود شیوا خانم گفت من حرف دیگه ای ندارم