کافه آنتراکت
شنبه شب داشتم روزنامه اعتماد می خوندم که یه یادداشتی از علی مصفا با این مضمون داشت:
-چه وقت متوجه آتش سوزي سينما شديد؟
جدا شوکه شده بودم…
…تمام خیال پردازیام رفت به آتیش…دیگه اون سینمایی که همه ازش تعریف میکردن رفت تو آتیش…فقط میتونم بگم حیف از اون همه خاطره ای که سوخت و جزغاله شد و رفت
یک پاسخ به “کافه آنتراکت”
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
نوامبر 20th, 2008 at 7:53 ب.ظ
پنجشنبه 30 آبان1387 ساعت: 19:53
آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست
.
.
.
حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست
!
!
!