خاطرات یک دانشجوی ترم آخری (۱۱)
) رو نوشتم. بنویسم پای تخته که تا بچه ها میان بنویسن؟
اگه دیر میجنبیدم اون {…} خانم می اومد و مینوشت و نمرش رو اون میگرفت. قیافش دیدنی بود وقتی اومد و دید من پای تختم. یه چند باریم تو جمع اعداد ازم ایراد گرفت که بچه ها بهش توپیدن و گفتن درسته.
امروز دیدم یه شماره ناآشنا زنگ زده رو گوشیم. با شک و تردید جواب دادم (معمولا شماره های ناآشنا رو جواب نمیدم). تا گوشی رو ورداشتم یه اقایی گفت “خانم بعد از عدد ۲۸۹۹۹ چه عددیه؟”
…گفتم مگه من ماشین حساب شخصیه شما هستم که اینو دارین میپرسین؟ خب برین تو ماشین حساب همین عدد رو به اضافه ۱ بکنین تا جوابتون رو در بیارین. دیگه هم مزاحم من نشین.
تا اومدم قطع کنم گفت “مورده شور اون حسابداری که تو خوندی، با اون شاگرد ممتاز شدنت رو ببرن با این عدد نوشتنت…شنبه یا یکشنبه دیگه که میایی اینجا یه دفتر خط دار با مداد قرمز و مداد مشکی بیار تا یه ذره تمرین اعداد کنی. من علی* هستم. اون روز که دفتر نامه ها رو بهت دادیم شماره بزنیم نوشتی ۲۸۹۹۹، ۲۸۱۰۰، ۲۸۱۰۱، ۲۸۱۰۲ و الی آخر. اینطور بهت بگم که حسابی قیدی(!!!) به دفترمون. خداروشکر دکتر ندیده وگرنه بیچارت میکرد.”
این که گفت تازه فهمیدم اون روز که رفته بودم شرکت چه سوتی گنده ای دادم و اصلا خودم حواسم نبوده...اما من این کارو کردم که ببینم اونا تا چه اندازه حواسشون به کار کردن یه کارآموزه.
* حسابدار شرکت خواهرم ایناس که من پیشش کارآموزی میکنم.
همینطور که مامانم تو آشپزخونه بود و داشت چاقاله بادوم میشست، از این میگفت که چند وقت دیگه باقالی میاد و باید بگیره و پاک کنه و نگه داره، و منم چشمم به تلویزیون بود. چاقاله ها رو که آورد گذاشت رو میز گفت “بیا چاقالی بخور!!!!!”
مالاشا هزار ماشالا تو خانواده تنها من نیستم که سوتی میدم، آبا و اجدادی همینطوریم همگی!
یه چند باریه یکی از آشناها یه سیستمایی(!!!) اومده و هر بارم من از کوچه علی چپ عبور کردم و قضیه رو شوخی گرفتم. اینطور که تو این چند ساله میشناسیمش آدم خوبیه، اما چون اخلاق خوش (!!!) مامانش رو میدونم و اینکه مامانش از اونایی هست که روی بچه هاش خیلی تسلط داره، و حوصله اینکه هر روز بخوام با مادر شوهر سر و کله بزنم رو ندارم، پس تا اطلاع ثانوی همچنان از کوچه علی چپ بطور زوج و فرد عبور و مرور میکنم.
4 پاسخ به “خاطرات یک دانشجوی ترم آخری (۱۱)”
دو کلوم حرف حساب
تو این وبلاگ از هر چی که فکر کنی مینویسم. حوصله اینو ندارم که برای هر موضوعی یه وبلاگ باز کنم.
وبلاگم هم بازدید کننده زیادی نداره( اینو میتونی از آمار سایت ببینی خودت)..حالا چه اصراریه که هوارتا بازدید کننده داشته باشم؟همین چنتایی هم که میان خیلی هم خوبه.اگر خوشت اومد و حال و حسش رو داشتی بازم سر بزن.In this weblog I write about whatever you may imagine. I don't have the patience to open a weblog for every subject. Also, my weblog does not have a lot of visitors (you can see this for yourself from the site statistics) and what do I need with a bunch of visitors? Those few who do come are really good. If you enjoyed it and you feel like it, come back again.
آوریل 29th, 2009 at 4:03 ب.ظ
چهارشنبه 9 اردیبهشت1388 ساعت: 16:3
داری یواش یواش منحرف میشی هاااا(….یعنی چی دختر؟!)…..کلا بر و بکس حسابداری مخ جمع و تفریق اعداد رو ندارن.چه میشه کرد دیگه!
…….دیشب یه سوتی دادم در حد بنز موقع فوتبال که الآن جاش اینجا نیست بگم
……خواهر بگو بیاد رد بشه از جلو آیفون.ضرر نداره که!
_______________
پريا پاسخ ميدهد :
خیلی هم خوب داریم اما این کارای سبک رو انجام نمیدیم
خوب بگو چی بوده دیگه!
نه قربونت، بیخیال این شو!
آوریل 29th, 2009 at 8:40 ب.ظ
چهارشنبه 9 اردیبهشت1388 ساعت: 20:40
سلام
می خواین من برنامه ی جمع زدن رو بنویسم دیگه مجبور نباشید حساب کنید؟
چی کار کردید با مادر خانومی؟
سر کارش بذارید
_______________
پريا پاسخ ميدهد :
یعنی چی برنامه جمع زدن رو بنویسین؟
با مادر خانوما کاری نکردم، این یه ژنه که ما بطور خیلی زیاد ازش داریم
دلم نمیاد سر کارش بذارم، اما به روش نمیارم
آوریل 29th, 2009 at 10:28 ب.ظ
چهارشنبه 9 اردیبهشت1388 ساعت: 22:28
گناه داره بیچاره.نمیشه یه جوری با مامانش کنار بیای.
_______________
پريا پاسخ ميدهد :
اصصصصصصلا!!!!!
آوریل 29th, 2009 at 10:54 ب.ظ
چهارشنبه 9 اردیبهشت1388 ساعت: 22:54
چرا نوشته 11 دقیقه پیش آپ کردید؟
یعنی یکی یکی جمع بزنه شما هم از روش کپی کنید دیگه مجبور نباشید حساب کنید
_______________
پريا پاسخ ميدهد :
کجا نوشته؟ آپ کردم دیگه!
خب اینو که فهمیدم، اما قضیه برنامه چیه؟